პატარა დიტოს! (საბავშვო)

მიწას გახადეს სამოსი,

ესეც ბუნების წესია,

ვაჟკცურად ძლევს სიცივეს,

ერთხელ არ დაუკვნესია,

შენ ღმერთი რაზედ გაგიწყრა,

მუდამ ქალივით ტირიო,

სიცხეც გაწუხებს, სიცივეც,

მოგიღია ეგ პირიო,

შეხედე, ხეებსაც ცივათ,

თავაღერილებს, ლამაზებს,

ზამთარს ელიან, ნატრობენ,

თოვლიან საბანს გადაფენს.

ხომ გიყვარს, თოვლი ფუმფულა,

როცა გაცვივა სახეზე,

ციგით და თხილამურებით

ბავშვებთან ღამეს ათენებ,

გამხიარულდი, დიტოო,

ტირილით თავს ნუ გვაბეზრებ,

თორემ გაგბაწრავს სიცივე,

მშიშარად თავს თუ აჩვენებ.