ჰაი, ხელში ჯოხი მომცეს,
უცებ ყლორტი გამოიღო,
ვაზის ძირი მეგონაო,
საქართველოს ფესვი იყო,
ჩაკირულა შიგნით გული,
ქართველის და არა სხვისა,
ქარვისფერი მტევნის წვენით
გავსებულა ღვინის სირჩა.
ცაში აწვდილ ნერგში ვხედავთ
ჩვენს მომავალს, სიტყვას ღვთისას,
გიხაროდეს, საქართველოვ,
მეციხოვნევ ნინოს ჯვრისა!
No comments:
Post a Comment