მე მოხუც მამას ვედექი მხარში,
თვალს ვადევნებდი მშობელის სუნთქვას
და არ თქვას ვინმემ, ძნელი არ არის,
როცა ღიმილებს ცრემლებსაც ურთავ.
სიმარტოვისგან იშლება მთები,
მეც სიმწრისაგან ტკივილებს ვახშობ,
გამახსენდება მამის თვალები,
მათზე მეტად ხომ არარა ფასობს.
No comments:
Post a Comment