შენ დიდხანს გქონდა ვარდის სურნელი,
ახლად გაშლილის, უმანკო ქალწულს,
ჯერ არ გამქრალა უჭკნობი სული,
ახლაც გვიზიდავს, ცეცხლივით გვათბობს.
შემოანათე, როგორც მზის სხივმა,
ქართველთა გულში ჰქმენი ნათელი,
ვაზის ჯვრით ხელში აკურთხე მიწა,
ბილიკს ვადგავართ, შენგან გათელილს.
Ძან კაი ლექსიაა
ReplyDelete