და გულში მედო ყინულის ლოდი,
ტკივილნარევი სევდის მარცვლები
ჩიტმა აკენკა უჩუმრად გუშინ.
მე და ის ჩიტი ერთმანეთს ვგავართ, -
მეც სხვის ტკივილებს ვიპარავ თითქოს,
არ მინდა ძილი, - სხვისი დარდები,
სხვისი წუხილი ზარივით მიხმობს.
ფერდობზე ნელა ეშვება თოვლი,
ჩემი გულიდან გამქრალა ყინვა,
ნათელმა უკვე მოიცვა ღამე,
სიკეთით სავსე დამდგარა დილა.
No comments:
Post a Comment