თავი აწიე, შემომხედე როგორც ფერიას,
გიკვირს ხომ, გიკვირს ჩემი თხოვნა,
ფიქრობ ვიხუმრე, მე კი კვლავ შენი
ოცნება ვარ, შენი ნატვრა ვარ,
ახედე ზეცას, დაინახავ ამ ცის სილურჯეს.
ვიქეცი ღრუბლად, მე ეს ბედი მარგუნა ღმერთმა,
წვიმის წვეთებად დავეშვები, სახეს გიკოცნი,
მოგეფერები, მაგ ტუჩებსაც ვეხები უბრად,
შენ კი კვლავ ფიქრობ, რომ სიზმარში ისევ ვიხუმრე.
ო, არასოდეს, არასოდეს დაგტოვებ მარტო,
ხან ცის ნამად და ხან ფიფქებად მოგევლინები,
დათოვლილ თმებზე შეგეხები ნაზად და უბრად
და მაგ სახეზე მოწყენისთვის დროს არ გიტოვებ.
No comments:
Post a Comment