მე უსაშველო მოლოდინს ვითვლი,
გაცივებულა სისხლი ძარღვებში,
როგორც ნაწვიმარ მიწაზე სოკო,
ისე მრავლდება დარდის მარცვლები.
ღრუბელმა პირი შეიკრა მქისედ,
აღარ ჭიკჭიკებს ცაში მერცხალი,
მე კი ქარივით სამოსელს ვიცვლი
და შენს დანახვას ისევ ვიჩქარი.
ვიცი, დაეწვა ფარვანას ფრთები,
როცა სინათლის შუქი იხილა,
შენკენ სავალი ოცნების გზებიც,
დიდი ხანია გაქრა ფიქრიდან.
No comments:
Post a Comment