წარსულს დაედო თანდათან მტვერი,
და კვალს გავყვები ნაფეხურების,
რომლებიც გულში ტოვებენ ველებს,
ხან ღალატის და ხან ერთგულების.
ჩამოეცალა სამოსი ვნებას და მაშინ,
როცა სულ მთლად გაშიშვლდა,
ალმოდებული ყაყაჩოს ფურცლებს
ქარმა თვალებით ცისკენ ანიშნა.
ცივა იქ, სადაც ჭკნება სურვილი,
და მონდომებას აღარ აქვს ძალა,
ავდევნებივარ ყინვას და ქარბუქს,
ჩემი სხეული მიწისკენ მძალავს.
No comments:
Post a Comment