გადმოფრინდება ჩიტივით მაცნე
და თითქოს ციდან წვეთები ჟონავს,
როგორც დახეთქილ ჭერიდან წყალი,
ჩემს გულშიც წვიმს და ვიხსენებ ლოცვას.
ცრემლებით ვიკლავ დროდადრო წყურვილს,
ყოფაცხოვრების ვაგვარებ საქმეს,
თევზივით ვცურავ ხანდახან წყალში,
ხან პირგამშრალი ვაწყდები ნაპირს.
თავს ზევით, ვხედავ, არაა ძალა,
რომ დამიყუჩოს ტკივილი ძვლების,
წვიმს ჩემს გულში და ზეციდან ჟონავს
ფიქრი, რომელიც მაწვალებს წლები...
No comments:
Post a Comment