როცა გრძნობებისთვის ოფლში იწურები,
როცა ღიმილს გინდა სხივი დაამატო,
როცა სულერთია ყველა განაჩენი,
მხოლოდ ახლობლისთვის გინდა გაისაჯო.
სისხლის ბოლო წვეთიც სხვისთვის გემეტება,
მზეში მამულს ხედავ, მთვარე- ღადარია,
მასში გამომცხვარი ცხელი დედო პური,
მასზე ძვირფასია, რაც რომ გაბადია.
ზამთრის ზღაპარია სოფლის ეზო-ყურე,
გინდა წინაპრისთვის ასჯერ იმარტვილო,
შენ ხარ საქართველოს ერთი ნავსაყუდი,
შენმა ოცნებებმა უნდა იზეიმოს!
No comments:
Post a Comment