სიცოცხლემ თვალი დახუჭა,
სიკვდილს გადასცა ძალია,
ჩემი ნაზარდი ნერგებით
დიდხანს ვერ გავიხარია.
ჩამოვდნი როგორც სანთელი,
ცოდვამ ხევ-ხუვში მატარა,
კლდიდან რომ გადავიჩეხე,
თავს მიწა გადმომაყარა.
მაგრამ კვალი ხომ დავტოვე,
ცაში გალობენ ჩიტები,
ჩემი ნაზარდი შვილებით,
არა ვარ დასავიწყები.
გაღმიდან ხელებს მივაწვდენ
დახმარება ვის ჭირია,
ღმერთმა არ მინდა მანახოს
შვილების გასაჭირია.
უწინ მეწყერმა დამსეტყვოს,
საფლავს არ აჩნდეს ბალახი,
ღვთის სიტყვა თუ კი არ გახდა
მათთვის მთავარი სანახი...
No comments:
Post a Comment