ვითომ სახუმარო

 ვითომ სახუმარო

კი ვიყავი როსტოვშიაც,

ლენინგრადში, მოსკოვში,

მაგრამ ისე ცოტა ვნახე,

ვერ გავედი ბოლოში,

სიმპათია სულ არ დამრჩა,

მხოლოდ - ანტიპათია,

ჩემი ქვეყნის ორი ბოლო,

რაც მაქვს, რაც მაბადია.

ჰქონდეთ იმათ თავის კალო,

თავის გასალეწავი,

ნუ მიტყუებს იმ ხაფანგში,

შორიდან ნუ მეძახის,

სამაჩაბლო, აფხაზეთი

ყელში აქვს გაჩხერილი,

ზურგზე ხელი შემოარტყით,

გადმოაგდოს გველივით.

მაია დიაკონიძე

21.12.2024 წელი