სულ მაწვალებდა მამულზე ფიქრი,
და არ კლებულობს, ხედავ, უფალო,
დაწეულია სიცოცხლის ნიხრი,
სიცოცხლე ქრება სადღაც უკვალოდ.
შხამიან ტყვიებს ვესვრით ერთმანეთს,
როგორ იხარებს ჩვენს გულში ვარდი,
ქართველთა რიცხვი დავა ერთამდე,
გაასმაგდება მტრის რიცხვი მზარდი.
No comments:
Post a Comment