დღეც იმქრალება სირცხვილნაჭამი

დღეც იმქრალება, როგორც ოდესღაც 

მზეს უბნელებდნენ ჩვენი პაპანი
მტერს, შემოჯარულს ყველა კუთხიდან 

თავგამეტებით სხეპდა ლაშქარი.
ერთად შეკრულნი მძიმე აბჯარით 

კლდეს ჰგავდნენ ნაშუქს ვერცხლის სირმებით,
ვერ იმეტებდნენ ნორჩებს საკლავად, 

წინ მიიწევდნენ შუბით დიდები.
სისხლისფრად წვება მზე დღეს მუცოზე, 

ჭიხვინებს ცხენი ღალატნაჭამი,
ვინღამ ჩააგოს ხმალი ქარქაშში, 

როს ამომღებიც არვინ არ არის,
სიხალვათეა დღეს აქ გმირების, 

ვერ აუშლიათ ცხენებს ფაფარი,
გასწითლებია ღრუბელს ბიბილო, 

დღეც იმქრალება სირცხვილნაჭამი.