მე მას მუხლებზე დამდგარი ვხვდები, მინდა, რომ გულში ისევ აენთოს,
მზე ჩამომიხსნეს თითქოს ჭერიდან, "ღამეა, თვითონ უნდა გაერთო!"
ვწევარ და ცოდვებს თითებზე ვითვლი, ხუთგზის ვიცვალე ორივე გვერდი,
მონანიება წაშლის კი ცოდვებს? ეს აწვალებდა თეთრწვერა მოგვებს.
სხეულს უსულოს ჰქონია ხვედრი, ქვისა და ღორღის ყოფილა მხვედრი,
მას მიწასავით ყვავილი ბოჭავს, სული კი სადღაც კრუნჩხვებში ბორგავს,
სად აღმოჩნდება, იქით თუ აქეთ?! ჯოჯოხეთში თუ დაუგეს მახე?!
და ვირტუოზიც რომ იყო აზრის, შეგიწყალებს კი უფალი თავხედს?!
No comments:
Post a Comment