გადაევსო ალუბლის ხეს მკერდი სითხით,
თეთრად უნდა, ბაღები რომ გადაპენტოს,
რძენაზავი ყვავილებით გაგვახაროს,
სიყვარულის სიტკბოება შეგვახსენოს.
სილაჟვარდე ჩასახულა ატმის რტოში,
გამოიფსკვნა ალუჩამ და ვაშლმა ღერო,
ვარდ-გვირილებს გზავნის მიწა, თავის შვილებს
მზის შუქი და სინათლე რომ დაებედოთ.
მხოლოდ თოვლი არის შავი, მოჟამული,
ნალგამძვრალი ბეხრეკ ცხენის ღიმილივით,
ზამთარმა რომ ასჯერ ჭრას და ასჯერ კემსოს,
გაიქცევა მაინც ცხენი თოხარიკით.
No comments:
Post a Comment