ლურჯი კაბა მისახსოვრა, გამინათა კერია.
კონკიას კი დავემსგავსე, ვიტრიალე სარკესთან,
სადედოფლო სამოსელი სიხარულით მავსებდა,
მთვარემ ზეცად ამიყვანა ფრენითა და ნარნარით,
ფაფუკ ღრუბლებს ფეხი ვკიდე, მოვიარე ბაღნარი,
კონკიას კი დავემსგავსე, ვიტრიალე სარკესთან,
სადედოფლო სამოსელი სიხარულით მავსებდა,
მთვარემ ზეცად ამიყვანა ფრენითა და ნარნარით,
ფაფუკ ღრუბლებს ფეხი ვკიდე, მოვიარე ბაღნარი,
მაგრამ უცებ მოვწყდი ცისფერს და აღმოვჩნდი ტრამალში,
ქარი ისე უბერავდა, ძვლებს გაჰქონდა ჭახჭახი,
აღარც ჯოხი ჯადოსნური... გამაღვიძა გონგის ხმამ,
განა ყველას გაუმართლებს, გადაიქცეს კონკიად!
No comments:
Post a Comment