მე შემოდგომის საღამო მიყვარს, -
სულს მიმშვიდებენ ნაზი ფერები,
ქარი მორეკავს ნოემბრის წვიმას...
წვიმა არის თუ სევდის წვეთები?
სავსე ტანჯვით და სავსე ლოდინით,
თავზე მადგება ნისლის წუხილი,
მე შემოდგომა მას მერე მიყვარს,
რაც წაგიყვანა ზეცამ ქუხილით.
და განშორების თეთრმა ზეწარმა
როგორც აკვანში, ისე მარწია,
უდაბნოში მყოფს მწყუროდი ძლიერ,
ღამით ვიკლავდი ფიქრებს, დარდიანს,
მე შემოდგომის საღამო მიყვარს
და შემოდგომის მკრთალი ფერები,
ვდგავარ ქუჩაში. მარტო ვარ ისევ...
თვალს მისველებენ წვიმის წვეთები.
No comments:
Post a Comment