უკვე დასერა მარტოობამ ცხელი ვენები,
კვალში მიდგანან ჭლექი, ჭირი, კიდევ ქოლერა,
ეს თამაშია, სიკვდილის და ჩემი თამაში,
თითქოს აღარც ვარ და ვითომაც არ მიცხოვრია.
დაანთებს დილა ნაირფერად პატარა ბურთებს,
ჩემთვის კი ისევ წყვდიადი და შავი ღამეა,
შენს თითებს ვიგრძნობ კეფიდან და ფეხის თითამდე,
ვხვდები რომ ისევ პატიებას შემთხოვ ძალიან.
No comments:
Post a Comment