კარებთან დამდგარა სიკვდილის აჩრდილი,
სიგარით ხელშია, არ უჩანს ტიარა,
გარედან ლეშია, შიგნიდან-ფიქრები,
მეგზურად, დარდივით, საქმეში მიახლა.
შეხედე, გვესვრიან, ტყვიები არ ყოფნით,
სეფექალთ მაგონებს მდუმარე ვერხვები,
ამ ბედმა, ტიალმა, დამადო იარა,
ახლა კი, უჩუმრად, წამართვა ნეკნები.
და ისევ აქა დგას სიკვდილის აჩრდილი,
დაჩოქილთ შესცქერის უსიტყვო ვედრებით,
მის თვალშიც იალა აისმა, დაისმა
და გვამი გამოაქვთ უკუღმა, ფეხებით.
No comments:
Post a Comment