აინთება მზე, ცარგვალი,
ბრწყინავს ოქროდ წყაროს თვალი,
გაზაფხულის მოსვლას გვამცნობს,
დარიალზე ხევის წყალი.
ექოს გვეტყვის ლურჯი მთები,
ვაზებს ცრემლი ედინება,
ზამთარს წასვლა აღარ უნდა,
თოვლი წყლებად გვედინება.
იასამნის სუნი გვატკბობს,
კოხტად მოჩანს ცხვრების ფარა,
ლამაზია გაზაფხული,
მოაქვს ციდან ღმერთის ძალა.
ნაბავს თვალებს ნაზი ია,
ორთქლი ასდის ცვრიან ბალახს,
პეპლის საჭერ ბადით ხელში
ჟრიამულობს ცელქი ანა.
რა ხმებია, რა ფერები,
სოსანი და ვარდი ყვავის,
ტყის ირემსაც შველებია,
უცხვირპირო აღარ დადის
ფორთხიალა დათუნია.
ქორწილს მალე გადაიხდის
ღალღისა და წეროს გუნდი,
ყარყატი და ყანჩაც ხარობს,
შროშანს ტკბილი სუნი უდის.
ჩოხის კალთას აიკეცავს,
ცეროდენა ბიჭი გია,
ძმობილებთან ერთად უნდა
წარაფებზე ინადიროს,
ჭიუხებში აჰყვეს აღმართს,
ხატაურა მთები ხიოს,
ჯიხვებს რქები დაატეხოს,
ჰადიშს ცხენით ინაპიროს.
No comments:
Post a Comment