პოეტს სევდა უფრო შვენის,
მარტოხელა სიარული,
ერთი ჰყავდეს მუდამ მუზა,
რომ ფეთქავდეს მისთვის გული,
აღტაცებულ საუბრებში
ღმერთთან მასზე ბაასობდეს,
ვარსკვლავიან ზეცას, მთვარეს
მას ჩუქნიდეს, ჩაუქობდეს.
არვინ მოჩანს მოტრფიალე,
ავსებული სინანულით,
გალაქტიონს რომ უყვარდა,
მარტოხელა სიარული.
No comments:
Post a Comment