ჩემი სიყვარულის ტილოს ვწერ, დიდ ტილოს,
მაინც იმხელა ვერ არის, როგორიც უნდა იყოს,
სიყვარული ხომ მთის ხელაა, ზღვის ხელა,
მაინც ვატევ, იმიტომ რომ ტილოზე ყველაფერი უნდა დატიო,
რასაც გრძნობ, - დედამიწას რომ ფეხით შემოგატარებს,
მაინც შენს ერთ მუჭში ეტევა დიდი სიყვარული,
მაინც შენს გულში ეტევა დიდი სიყვარული,
იმიტომ რომ თავად ხარ დედამიწა, ლურჯი ღრუბელი,
ფუნჯი, რომლითაც ტილოს წერ,
საღებავი, რომელშიც იხსნები,
მზე, რომელიც შენს ტილოს სხივებში გახვევს
და მანამდე ეჭირება, სანამ ცოცხალი ხარ!
No comments:
Post a Comment