ვდევდი შვილებს, როგორც კრუხი,
ამიწითლა როზგმა ზურგი,
ვთალე, ვრანდე ფეხის მორთხმით
ჩიჩილაკი, ჩვენი მოდგმის,
გამოვზარდე ხეთა შორის,
რომ ბარაქით და დიდებით
კარგმა ბედმა გვდიოს ფეხით,
ათას თვალთა აღტაცების,
გონების და მახვილჭვრეტის
დრო დაგვიდგეს მაღლა ფრენის,
მერე დავსვამ მრავალწერტილს...
No comments:
Post a Comment