ვაჟაუ, ტყუილი რად მითხარ, მეყვარებიო მუდამ-დღე,
შაგიკრებია ქალები, თავსა აწონებ შუადღეს,
საღამოს წაწალს ალერსობ, ნაწნავებად გრეხ მუთაქებს,
ჩემთვის დილით-ღა მოიცლი, სიმღერას მეტყვი უნაზესს.
არ ვარ მე შენი საფერი, - საფირონს გიგავს თვალები,
მზერას ქალისას ვერასდროს და ვერსად დაემალები,
მე მინდა ჩემი რომ იყო, ჩემი რომ გწვავდეს ალები,
გულში ჩაგისვა, გაგათბო, ვერ გაიხურო კარები.
No comments:
Post a Comment