მე მაინც ვეძებდი საკვირველ ოთყურას,
რომ ამსრულებოდა სულ ყველა ოცნება,
ღრუბლები მფენოდა საბნად და კოცნებად,
ბებიის, ბაბუის, დედის და ბიძების,
ფეხსაცმელს დავყრი და ისევ გავიქცევი
ზღვისაკენ, მომდევენ კვამლი და ნისლები,
მე კენჭებს დავითვლი, თქვენ იქვე იქნებით,
კოცონი ანთია, შიშხინებს მწვადები,
ამზადებს ბებია სტუმრისთვის საჩუქარს,
ჩურჩხელებს, თეთრ კვერებს ღიმილით გაუტანს,
თაფლიან ქილას სჩრის ხელებში მოუბარს.
ახლა კი მოვგავარ საკანში მჯდომარეს,
ხელს ვიწვდი ცისაკენ ვერხვივით მთრთოლვარეს,
ვერ შევძელ მაღლიდან ღრუბლების ჩამოხსნა,
ვერ ვეცი პატივი სტუმარს და მეგობარს!
No comments:
Post a Comment