აღარ გვიღერებს ბასრ შუბს მონღოლი
და არც სპარსელი გვახურავს ჩალმებს,
მტკვარს აღარ მისდევს სისხლის ნაკადი,
აღარ აცმევენ მოჭრილ თავს მარგილს,
მაგრამ არა აქვს გულს მოსვენება, -
ბევრი ქართველის სულს ვხედავ გახრწნილს.
თითო-ოროლა მერცხლის ჭიკჭიკი,
ნუთუ მოიყვანს თეთრკაბა აპრილს?!
No comments:
Post a Comment