გითრთის ხელები, გაჰყურებ მინდორს,
უსმენ შენს ბაღში ჩიტების სტვენას,
ჟამი ამქვეყნად არავის ინდობს, -
თვალებს, დაბინდულს, ადგება წყენა.
გინდა აფრინდე, როგორც არწივი,
მიეალერსო ფრთამაგარ მართვეთ,
თეთნულდს მოხადო თოვლის გუნდები,
ყინვის ლოდებად გულზე რომ ადევს.
ფიქრებს და სურვილს გადასცე ძალა,
ბოროტი ძალა მოთოკო მხრებით...
მაგრამ სიკვდილის მიჯნაზე დგახარ, -
სიცოცხლეს შენსას შეაჭრეს ფრთები..
No comments:
Post a Comment