Monday, April 21, 2014

სევდა

სევდა დამჩნევია საფეხურებს,
კედლებს აბლაბუდა მოჰფენია,
ღიად დარჩენილი სარკმელიდან
მზის სხივს იმედიღა შეჰყოლია.
ფქვილად უქცევიათ მოგონება
თაგვებს მიტოვებულ განჯინაში,
ზანდუკს, ბებოს მზითვით ამოვსებულს,
თავზე სიმარტოვის ჩრჩილი აზის.

Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)