ქალბატონო, შენს ღიმილში... (სიმღერა, შეასრულა ბეჟო ბეჟიტაშვილმა)

ქალბატონო, შენს ღიმილში მზე ყვავილობს,

ნათელ შუბლზე სისპეტაკის დაღი გაზის,

შენს თვალებში თავთუხები იცინიან,

ნაზი მზერით აყვავილდა ვარდის ბაღი.

შემოგიცვამს ლურჯი კაბა, მოჩითული,

თმებს გისწორებს ურჩი ქარი საალერსოდ,
ღვთაება ხარ, სიყვარულის მოციქული,
თვალკამკამა ნაკადულის ანარეკლო!

ნეტავ, იმას, ვინც შეგახოს ნაზად ბაგე, 

ვინც ეგ გული სიხარულით ააძგეროს,

დაგანახოს ზღვა, სუფთა და მოკამკამე

და ზეცაში ღრუბელთ რემა გადარეკოს.

ქალბატონო, ხარ სამყაროს დედოფალი,

ვერ მოგწყვიტე ცრემლიანი ურჩი მზერა,

იმქვეყნიურს, სხვა ჯიშის და სულ სხვა გვარის,

დაგედევნე, ვით ოცნებას ნაზს და ფერადს.

თმებს გაიშლი, განათდება ნისლიანი,

ნაბიჯ-ნაბიჯ გამოგყვება ლურჯი მდელო,

სულს ამივსებ სიხარულით და სიამით,

შროშანივით სპეტაკო და საყვარელო.