ღმერთო, მორჩება ჩემი იარა?!
ფიჭვის ტოტი ვარ, წიწვებდაცლილი,
საფლავის ქვა ვარ, ნადები შლამში,
აგორებული ტალღის ჩქამი ვარ
ზვირთებს შორის რომ იმსხვრევა ქარში.
ცის ნაგლეჯი ვარ, უწყლოდ გამშრალი,
ყვავილის მდელო, ცრემლით დამბალი,
კრწანისის ველის ერთი ყაყაჩო,
ვაჟკაცთა სისხლით გამძღარ-დამთვრალი.
პურის ყანა ვარ, ცელით ჩაჭრილი,
სიმწრით ავსილი ღვინის ფიალა,
იმას გვართმევენ, რაც მამა ღმერთმა
ჩვენს დიდ წინაპრებს გაუზიარა.
გარეჯის ბერთა უსიტყვო ღაღადს,
უიმედობას, ცად რომ იარა,
ქართველთა კვნესას, დაშვებულ ხელებს,
ასეთ ბედს ამ დრომ რად გვაზიარა?!
გამეხსნა გულზე ყველა ჭრილობა, -
ღმერთო, მორჩება ჩემი იარა?!
საფლავის ქვა ვარ, ნადები შლამში,
აგორებული ტალღის ჩქამი ვარ
ზვირთებს შორის რომ იმსხვრევა ქარში.
ცის ნაგლეჯი ვარ, უწყლოდ გამშრალი,
ყვავილის მდელო, ცრემლით დამბალი,
კრწანისის ველის ერთი ყაყაჩო,
ვაჟკაცთა სისხლით გამძღარ-დამთვრალი.
პურის ყანა ვარ, ცელით ჩაჭრილი,
სიმწრით ავსილი ღვინის ფიალა,
იმას გვართმევენ, რაც მამა ღმერთმა
ჩვენს დიდ წინაპრებს გაუზიარა.
გარეჯის ბერთა უსიტყვო ღაღადს,
უიმედობას, ცად რომ იარა,
ქართველთა კვნესას, დაშვებულ ხელებს,
ასეთ ბედს ამ დრომ რად გვაზიარა?!
გამეხსნა გულზე ყველა ჭრილობა, -
ღმერთო, მორჩება ჩემი იარა?!
No comments:
Post a Comment