შენთან მაშორებს ათასი მილი
და ეს სიშორე მთაზე ნისლს მოჰგავს,
ვეღარ ვივიწყებ შენს ლამაზ ღიმილს,
სამოთხეში რომ ამყოფებს მოკვდავს.
ხან ვეღარა ვგრძნობ ჟამი რომ მიდის,
და მერცხალივით შევხარი ზეცას,
შენთან მაშორებს ათასი მილი,
თუმც დროს და სივრცეს ოცნება კეცავს.
No comments:
Post a Comment