ვერა მწყვიტავ!
ვერა მწყვიტავ შენს მომნუსხველ მზერას
(ჩამავალი მზის სხივებში ვჩანვარ),
და გაოცებს ჩემი ჭრელი ფარჩა.
ზღვები, ზღვები, ჩქერები და ტალღა,
გეხლებიან და მიჰყავხარ შორით,
მე კი სულელს მეუფლება განცდა,
კი არ მტოვებ, მე მეძახი ,,მოდი!"
თოლიად რომ გადავიქცე, მინდა,
ფრთით შეგეხო, რომ გეყოლო გვერდით,
ან გეახლო უნატიფეს ფიქრად,
ჰორიზონტებს ოცნებად რომ ერთვის.
მაია დიაკონიძე
18.08. 2025 წელი
No comments:
Post a Comment