რა დროს ლექსებია,
დაიძრა მთა-გორი,
ქართველს სული სძვრება,
ვინღაა გამგონი.
-----------------
გველის კოცნას ჰგავს ზოგის ამბორი,
საწამლავით აქვს სავსე თარონი,
ვინ როდის უნდა მოშხამოს, იცის,
ასეთის გქონდეთ შიში და რიდი.
--------------------------
ძვლები მტკიოდა ბეჭზედაცემულს,
სული მეწვოდა შვილთა ღალატით,
მაგრამ ვერ აქრობს გულში დანთებულ
ცეცხლს ვერაფერი, მე ვარ მარადი.
No comments:
Post a Comment