ყვითელი ფოთოლი (ერთსტროფიანი)

მოკრუნჩხულს, გამხდარს,

ძველ ყვითელ ფოთოლს
დარდი აწევს და მოელის ბოლოს,
წამოუბერავს ნოემბრის ქარი
და ქვესკნელისკენ წაათრევს ძალით.

აძალებს თავს, რომ არ წაყვეს მას,

თავის ცხოვრებას ვერ ადებს ფასს,

რომ დაეხმარონ, ვერ იღებს ხმას,

იგივე დღეში უყურებს ძმას,

ეს კიდევ მეტად უფრორე კლავს.

არ დანებდება არასდროს ქარს,

ამაში ნახავს ცხოვრების არსს