არავის მწამდა და მაწვიმდა ნაღველი თვალთა,
ამოუშრობი ცრემლით იყო ავსილი კალთა,
სული წინაპრის, ვხედავ ახლა, ვერაფრით ცხონდა,
მასაც ჩემსავით, ალბათ, გული დაჭრილი ჰქონდა.
თან წაიღო და შვილთა მისთა ცოდვები ახრჩობს,
ნუთუ შემცდრა ღვთიშობელი, მიწა რომ გვანდო,
არავის მწამდა და მაწვიმდა ნაღველი თვალთა,
დავიწყებიათ, თვით იესო კაცთ ფეხებს ბანდა.
No comments:
Post a Comment