გზისა პირზე ჰყვავის ვარდი,
სულ სხვა ზნის და სულ სხვა ყანდის,
პირით დიდად მშვენიერი,
ემადლება ზეციერი,
მაგრამ მალე დაიფარა
მტვერით, ჭუჭყმა გააშავა,
ხან შეესხა გზიდან ლაფი,
გული ეწვის ნაზს და ფაქიზს.
ისე გაქრა გზისპირს ვარდი,
არვის ჰქონდა მისი დარდი,
ვეღარ ჰპოვა კაცის თვალმა,
ბოროტისგან გაითვალა!
No comments:
Post a Comment