ტყე (ჩანახატი)

სანდომიან ტყე-ბუჩქს ვეძებდი,

ერთზე შევჩერდი, რადგან ყველა

არ შეიძლება, იყოს უსაფრთხო,

და ვფრთხილობ, რადგან 

ბავშვები მყავს წამოყვანილი,

რომ არ დავაფრთხო და 

თვით არ დავფრთხე, როგორც 

ციყვი, კაცისაგან შეშინებული.

გსმენიათ, ალბათ, რომ ტყეც შეძლება იყოს 

სანდომიანი და უნდო,

როგორც თევზები,
შხამიანი და არაშხამიანი,

ისევე როგორც სოკო,
საჭმელი და არასაჭმელი.

ტყეში მიმალურ მგელზე უფრო

ადამიანების მეშინია,
თოფიანების და უთოფოების,

რა თქმა უნდა, თოფიანების მეტად,

იქნებ ერთ-ერთმა ბავშვს სახეშიც ესროლოს, 

რომ ტირის, არ მომწონსო,

იქნებ, მეც არ მოუვიდე თვალში,

გავექცე და სადმე გადავიჩეხო,

მაგრამ მაგას არა უშავს,
მთავარია, ბავშვი არ მოკლას! 

ბავშვი არ გაწიროს!

ჩემს თავს რას ვჩივი,

რა ბედენაა ერთი ქალი,

ორიოდე წიგნის ყდაზე 

მინაწერი სახელითა და გვარით.