ღამე

ფანჯრიდან მიმზერს შავი აჩრდილი,

მგონი ღამეა ფაფარაყრილი,

შემოაბიჯა ოთახში ნელა

და ჩემს გარშემო ვერაფერს ვხედავ...
დუმს და წიკწიკს წყვეტს კედლის საათიც,
ნაბიჯს დგამს ჩუმად, უხმოდ, ტაატით
თვით ქაჯთა მცველი, როშაქი დადის,
რომ წარიტაცოს ნათელი მთვარის.