ღრმა იყო სევდა, შემოდგომის მოჰქონდა ღრუბელს,
ღრმა იყო სევდა, დაეფარა თეთრ ჭირხლს შუშები,
- რისთვის და რატომ მოვდივართო, - წუხილი ხეთა,
- თუ კი მოგვჭრიან, ვერ ვიქნებით სხვისთვის ნუგეში.
ღრმა იყო სევდა, უსასრულოდ ცრიდა ნაპირზე
და უსასრულოდ დამდიოდა ტალღის სიშორე,
სევდის უღელით ხელისგულზე რაც დავიწერე,
ისევ ზღვას მიაქვს, რაც შემომრჩა, იმას ვიგონებ.
No comments:
Post a Comment