ერთხელ თავი ამოვყავი ყვავილების ბაღში

ერთხელ თავი ამოვყავი ყვავილების ბაღში,

ნარცისების გვერდზე იდგა იასამნის ჯარი,

ბულბული ვარდს უგალობდა, ისრულებდა წადილს,

ყვავილები ბევრი იყო, ყველა ჯურის, ყანდის,

მეც პატივით შემეგებნენ ყვავილს მჭკნარს და ბებერს,

ერთდროს ტოლი არა გყავდაო, უყვარდი თვით მეფეს, 

- ასე მითხრეს, - და პატივით დამიხარეს თავი,

ცრემლი ბევრი დამედინა, მარგალიტის დარი.

მოვკრიფე და ცას დავკიდე ლამაზ მძივის კონად,

ცისარტყელად შემოევლო, ფასი არ აქვს, წონა,

ოცნებების რკალად იქცა შვიდი ფერის კრთომა,
ნაირფერი ზამბახების თაიგული მომაქვს.