მამა-პაპათა ნაგებს და ნაშენს,
სანთლად ჩამოქნილ თითებს ვემთხვევი,-
გამოვთხოვ ბებოს ლოცვას ვედრებით,
რომ მაპატიოს ჩემი სიცელქე,
არდაჯერება, ხედვის სიბეცე,
პეპელასავით ფრენა მინდორში
და სხვა ანცობა, ახლა ვინ მოსთვლის...
შეშას შევუწყობ დანგრეულ ბუხარს,
შეიგრძნობს სახლი, თუ როგორ ვწუხვარ.
შავი ბოლქვები, ასული ცაში,
მწარე ცრემლებად წამოვა ქარში.
No comments:
Post a Comment