თავს გვაკიდია მთების კალთები,
წამო ზევითკენ, ნუ დამზარდები,
ვახსენოთ ღმერთი, შევუდგეთ აღმართს,
დილის მზე თეთნულდს სირმებით ხატავს.
დაუგმანია დღეს ბნელის კარი,
აწყვეტილ ნისლებს მხარს უბამს ქარი,-
ღრუბლებს გვერდები უწითლა ლახტით...
მხატვარმა გული იჯერა ხატვით.
წამო მთებისკენ, ნუ დამზარდები,
ციდან ჩამოვხსნათ ღრუბლის ფარდები,
ჯიხვს მივულოცოთ დადგომა დილის,
ჩვენი გულიც ხომ მზესავით იწვის.
No comments:
Post a Comment