გაუმარჯოს იმ ქართველს,
დღეს შრომით რომ აღამებს,
სამშობლოზე ფიქრებში,
არც დღე სძინავს, არც ღამე.
ვაზის ლერწებს გადაწნულს
შემოგვავლებს ხეივნად,
ხეჭეჭურს და გულაბ მსხალს
ნაზად მოეფერება.
ჩვენი სახლის ერდოზე
გაიხარეს მერცხლებმა,
ოქროსთმიან ბიჭუნას
მზემ თვალებში შეხედა,
დაინახა, მომავლის უნდა
გვქონდეს იმედი,
სასახელო იზრდება,
ჭიკჭიკებენ ჩიტები.
ფრთებს გაიშლის ყანები,
ავ თვალს არ ენახვება,
ჩემი ბებოს ღიმილი,
ცისარტყელას გაჰყვება,
გაუმარჯოს იმ ქართველს,
მთას რომ არ ცვლის ბარზედა,
ყვავილებით დაპენტილ
ველს ღრუბლებში აჰყვება.
No comments:
Post a Comment