მონატრება (ვუძღვნი მეგობარს)

შემოდგომის ქარს არ მოუწევს ჩემი ლოდინი, -

ერთად ვიცეკვებთ და ფურცლებად ფოთლებს ავკინძავთ,

ყველა მათგანზე ეხატება ჩემი ღიმილი, 

როგორც უსიტყვო მელოდია ლურჯი ღამისა.

თმებში ჩარჩენილ ხელის სითბოს ვგრძნობ,
როგორც რომ იმ დღეს,

იმედით, სევდით მიყურებდნენ შენი თვალები,

ვეღარ გიშველე. ახლა გიწვევ სიზმრებში ისევ...

იქ ვერასოდეს, ვერასოდეს დამემალები.

შემოდგომაა, ვიღაც თითებს მიცურებს თმაში...

თუ შენ ხარ ისევ, -  გულის სითბო გინდა გამიყო,

ქარი გამიწვევს საცეკვაოდ ნაცნობი მარშით...

ზეცის კარებთან მონატრების ფიქრებს დაგიწყობ.