მუხლზე დაჩოქილი დგახარ, საქართველო,
გზები, დაბზარული, დგანან ნაპირებად...
ტბებად დაქცეული სისხლი წინაპრების
ზღვასთან შეერთებას ცრემლით აპირებდა..
სული სავსე არის დარდით, კაეშანით,
გენი ქართველობის ქრება, იკარგება,
თოკი გამოვაბი იმედს ჯაგრიანი, -
იქნებ დავიჭირო, თორემ გვიანდება.
No comments:
Post a Comment