შენ საქართველოს სულისთქმა იყავ,
გულზე იებით, გადანაყარით,
მხრებს გიმშვენებდა ნაწნავის სიგრძე,
შუბლზე გეწერა, ქალი- თამარი.
ანთებულ სანთელს გამსგავსა ზეცამ,
აკვნიდან შუქით, გამონაყოლით,
ჩვენ გვიმზადებდი უტკბილეს ნექტარს,
რუსთველის ლექსებს, სხივად აკონილთ..
შენ საავდარო ხედნე, ღრუბელი,
მტერი დასეტყვე სიტურფით, თვალის,
ერს დაახურე ნატვრის საბანი,
შემოკერილი ლოცვების სალტით.
შენ მაღლა ზიდე მშობელის ტვირთი,
ყველა ქართველის იყავი დედა,
მეოხ გვყავ ღმერთთან, დიდო წმინდანო,
გამარჯვების გზა გავლიოთ ერთად.
No comments:
Post a Comment