ვარდის ფურცლებმა დაკარგეს ფერი,
წიგნებში დარჩა მოგონებები,
ეკლიან ყვავილს დაედო მტვერი...
ათას წლის მერე ვეწვევი მიწას,
იქ დავსახლდები,როგორც ფერია,
გამახსენდება ჩემი ბავშვობა,
მასზე ტკბილი ხომ არაფერია...
მიყვარს ნატვრა და მიყვარს სიცოცხლე,
როცა ოცნების გხურავს ნისლები...
ყველა ფიქრი და ყველა სურვილი
ჟამმა წაიღო,როგორც ტიტრები.
მინდა დავბრუნდე ჩემს ბავშვობაში,
თავზე მეყაროს თეთრი ფიფქები,
ცაზე ვარსკვლავებს კოცნიდეს მთვარე,
დღემ მზის სხივებით მოქარგოს ქნარი,
ღამემ ჩამოკრას ჩანგის სიმები,
ციური ცვარით ამევსოს თვალი,
ჩემმა ბავშვობამ გამიღოს კარი...
No comments:
Post a Comment