მედიკო ჩემო საყვარელო მეგობარო როგორ შეგვარყიე შენი ამ ქვეყნიდან წასვლით,მეგონა ცრემლი გამშრალი მქონდა,,,,მე და ნინო ჯერ ვერ მოვედით შენს პანაშვიდზე ფიზიკურად, გვიჭირს, ვერ ვეგუებით შენს წასვლას, მედიკო ამდენი ადამიანი გავაცილე ამ ქვეყნიდან და ხმით ვერ დავიტირე, ჩემი ელენე მეუბნეოდა დედა და მამა ასე არ გიტირიაო, იმიტომ რომ ჩვენ შენმა მეგობრებმა ვიცოდით შენს სულში რა ტრიალებდა და ბოლომდე ვერ ვიდექით შენს გვერდით, პრაქტიკულად, ჩვენი გაუსაძლისი ყოფიერების გამო.ახლა საბოლოოდ მინდა გელაპარაკო, მოგიბოდიშო და მოგეფერო.
გამაოგნებელი თავმდაბლობით და სიჩუმით იტანდი ყველა წყენას და უსამართლობას რასაც გარშემომყოფნი დაუფიქრებლად მოგაგებდნენ, მხოლოდ თვალები გაგცემდნენ, რომელშიც სამყაროს დანახვა შეიძლებოდა..."მაგრამ ბრმათათვის მზე არასდროს ამოდის"სამყაროს როგორ დაინახავდნენ.
ბოლომდე არ ვიცი შენი გარდაცვალების მიზეზი,მაგრამ რაც არ უნდა იყოს ეს შედეგია იმ ცხოვრების რაც შენ გამოიარე.კი შენი დედმამიშვილები და მეგობრები გიხალისებდით უფერულ აწმყოს, მაგრამ რეალობა რეალობად რჩებოდა. ახლა იუმორით მინდა გავიხსენო: რომ გავთხოვდი ქალაქის თითქმის ყველა უბანში მოოხვედრისას დათოს ვეუბნეოდი აქ მედიკო ცხოვრობდა, აქ მედიკო ცხოვრობდა,მერე დათო ხუმრობდა ეს ქალაქი თამუნას მეგობრისააო, რეალურად "ამ ქალაქის პატრონი"ხშირად ცარიელი ხელებით იყავი იდიალური დედა, ცოლი, შვილი, და და მეგობარი.
საზოგადოების თვალით სუსტი ადამიანი,სუსტი ადამიანი კი არა, მედიკო დიაკონიძე დედოფლად იყო დაბადებული და როგორც ბაბშვი ვერ გრძნობს სიბინძურეს და მიწაში ხელებით თამაშობს, ისე მედიკოც ბოლომდე დედოფალი იყო და ისხლეტავდა ყოფიერების სიბინურეს,სულიერად, თუმც ამ ყოფიერებაში ცხოვრობდა და აცხოვრებდნენ.
P.S.ახლა ზოგადად ყველა იმ ადამიანს ვისაც თავი შემდგარი, ძალიან ჭკვიანი და სამაგალითო გონია და თანაც საკუთარ ცხოვრებას მაგალითად გვთავაზობს, გულწრფელად სარკაზმის გარეშე მინდა ვუთხრა:გაიხსენეთ რის ფასად გაქვთ ყოველივე?! როცა ადამიანი იქცევა , მაშინ შევაშველოთ ხელი უპირობოდ, თორემ,რომ გარდაიცვლება ვეღარაფერს ვშველით.
No comments:
Post a Comment