სანგარში მსხდარმა, თავდახრილებმა,
დავთმეთ ცხოვრება, რომელიც გვერგო,
ზოგჯერ სიკვდილი უფრო მეტია,
გამარჯვებების გაიტანს ლელოს.
სახელი ჩვენი არავინ იცის,
დროის ფურცლები ამაზე დუმან,
ვერ მოარიდებთ თვალებს ყორღანებს,
განსასვენებელს ვპოულობთ უბრად.
მოხუცის გვერდზე ახალგაზრდაა,
მონატრებია მას დედის ნანა,
იქნებ ხანდახან მაინც უმღეროთ,
გულის სიღრმეში სევდასა მალავს.
No comments:
Post a Comment